Вясновая салата «Гарда́»

у адаптацыі шэф-кухара Алены Мікульчык.
Рэцэпт нацыянальнай кухні.

Інгрэдыенты: — 4 штукі (600 г) бульбы — 1 штука (350 г) селядца — 1 пучок (10 г) кропу — 1 пучок (10 г) пятрушкі — 1 пучок (10 г) зялёнай цыбулі — 5 сталовых лыжак (125 г) бланшыраваных крапівы і сніткі — смятана – на смак — перац чорны молаты — на смак — соль – на смак

Чытаць/Скачаць на беларускай і рускай мовах можна ТУТ.

Спосаб прыгатавання:

• Селядзец чысцім, выдаляем косткі, філе дробна рэжам.
• Звараную бульбу наразаем кубікамі або размінаем відэльцам.
• Кроп, пятрушку і зялёную цыбулю моем і дробна рэжам.
• Бланшыруем снітку і крапіву 3-5 хвілін.
• Змешваем бульбу, селядзец, зеляніну, бланшыраваныя снітку і крапіву, перчым, солім пры неабходнасці і запраўляем смятанай.

Смачна есці!

Гістарычная даведка:

Гарда́

У беларускай мове ёсць слова, аналагаў якому не мае руская – «гарда́». Яно абазначае ўсе наземныя есныя часткі раслінаў, якія жывуць у агародзе.

Слова “гарда́” у кулінарыі мае наступны сэнс: сумесь тоўчанай варанай бульбы з дробнымі кавалачкамі селядца з даданнем вялікай колькасці агародных траў, смятаны або сыроваткі. Зараз мы б назвалі гэта салатай. Такая страва была распаўсюджана на тэрыторыі, прылеглай да Літвы і ў памежных з Беларуссю літоўскіх раёнах. Два словы леглі ў аснову гэтага тэрміна: беларускае «гардовіца» — розная агародная зеляніна і літоўскае «gardus» — смачны. Акрамя агародных траў — кропу, пятрушкі, выкарыстоўвалі таксама шчаўе, шпінат, крапіву, якія перад закладкай абавязкова бланшыравалі (адварвалі ў кіпячай вадзе некалькі хвілін). Астатнія травы спажывалі толькі ў свежым выглядзе.

Гістарычная даведка падрыхтавана па матэрыялах знаўцы беларускай кухні Алены Мікульчык.