Шляхецкія цукеркі без цукру па рэцэпце канца XIX стагоддзя

у адаптацыі шэф-кухара Алены Мікульчык.
Рэцэпт нацыянальнай кухні.

Інгрэдыенты: — 400 г лушчаных семак сланечніка — 150 г мёду — 60 г сметанковага масла — 10 г молатай карыцы — 10 г насення лёну – па жаданні — 50 г кунжуту – па жаданні — 50 г фундуку – па жаданні

Чытаць/Скачаць на беларускай і рускай мовах можна ТУТ.

Спосаб прыгатавання:

• Семкі сланечніка прамываем і падсушваем у духоўцы да залацістага колеру, здрабняем у кавамолцы.
• 2. У атрыманую масу дадаём сметанковае масла, мёд, карыцу.
• Усё добра вымешваем рукамі, фармуем невялікія шарыкі.
• У масу для замешвання можна дадаць насенне лёну.
• Унутр шарыкаў можна ўкласці арэх.
• Гатовыя цукеркі можна абсыпаць кунжутам або насеннем лёну.

Смачна есці!

Гістарычная даведка:

Гісторыя стварэння шляхецкіх цукерак неадрыўна звязана з кавай, якая паявіцца ў Беларусі на каралеўскім двары ў XVII стагоддзі, а напрыканцы XVIII-га і пачатку XIX-га стане ўлюбёным напоем шляхты. Каву было прынята падаваць з якімі-небудзь дадаткамі. Класічныя ўсходнія слодычы не прыжыліся, але з’явіўся дэсерт з меленымі семкамі сланечніка, мёдам, сметанковым маслам і карыцай, які аддалена нагадваў халву.

У кулінарных кнігах XIX стагоддзя падобных рэцэптаў не знойдзена, на карысць беларускай прыналежнасці гэтых цукерак гавораць ускосныя доказы: сведчанні старажылаў, якія частаваліся на розных кулінарных майстар-класах Алены Мікульчык і пазнавалі смак далёкага дзяцінства. Тым больш што напрыканцы XIX стагоддзя ўсе інгрэдыенты былі ўжо даступныя, праўда, толькі для заможных гараджан.

Рэцэпт дэсерту, якім з намі падзялілася шэф-кухар Алена Мікульчык, з’яўляецца базавым. У арыгінале цукеркі абвальвалі ў меленых семках сланечніка, з якіх і рабіліся. Але сёння магчымасці кулінараў значна шырэйшыя, чым 150 год таму. Можна паспрабаваць абваляць у кунжуце або ў падпражаным насенні ільна. Нязвыклы смак атрымаецца, калі абваляць у сумесі какавы і цукровай пудры. Можна ўкласці лясны арэх… Усмакоўвайце любыя натуральныя дадаткі, не звяртайце ўвагі, што ў гістарычным рэцэпце іх не было. Жыццё не стаіць на месцы. Выдумляйце сваё! Яно ж так: каму — як балота, а каму — як залота.

Гістарычная даведка падрыхтавана па матэрыялах знаўцы беларускай кухні Алены Мікульчык.