Гліна і праца з ёй выглядае як цуд. Чаму? Спароджаны зямлёй пыл, які пры дабаўленні вады ператвараецца ў пластычны матэрыял, з якога можна ляпіць, што хочаш, а пасля абпалу агнём атрымаць скончаную воданепранікальную форму, выклікае захапленне. Першы ў гісторыі цывілізацыі матэрыял, які для чалавека стаў незаменным.
На працягу тысячагоддзяў у людзей з глінай былі асаблівыя адносіны:
- яна выкарыстоўвалася для ўзвядзення жылля, для будаўніцтва даху і нават сцен;
- была асноўным матэрыялам для стварэння цацак, абярэгаў і прадметаў побыту на працягу многіх стагоддзяў;
- першы посуд рабілі менавіта з гэтага матэрыялу. Гліняныя чары, збаны і талеркі былі ці ледзь не адзіным даступным посудам для шматлікіх пакаленняў нашых продкаў;
- гліняныя таблічкі, правобраз будучага гугла, з нанесенымі на іх надпісамі служылі сродкам перадачы інфармацыі ад пакалення да пакалення;
Адсюль і асаблівасць глінатэрапіі як асобнага кірунку ў арт-тэрапіі – стварэнне структуры або формы, якая можа паказаць наш унутраны стан і нашы ўнутраныя метафары таго, што з намі зараз адбываецца.
Больш за тое, гліна для арт-тэрапіі ўяўляе асаблівую каштоўнасць, паколькі гэты найстаражытны прыродны матэрыял – свайго роду метафара спакою, гармоніі і ўтульнасці.
Сёння гліна паўсюдна ўжываецца як сродак для працы з трывожнасцямі, страхамі, стрэсам і іншымі псіхічнымі праблемамі. Праца з ёй таксама дапамагае зняць мышачныя сціскачы, паколькі для працы задзейнічана ўсё цела.
Як паказала мая практыка, многія анкапацыенты не імкнуцца абпаліць гліняную фігурку, якую яны рабілі на занятку. Ім падабалася, што пры жаданні можна размачыць гліну і стварыць новую форму.
Дакладна таксама і з цестам. Звычайна я праводзіла занятак па цестатэрапіі напярэдадні новага года, і мы ляпілі яго сімвал з цеста. Пры жаданні створаную форму можна было размаляваць або пакінуць белай. Падчас лепкі мы распавядалі пра ўрокі адыходзячага года, набыцці і страты. Многія ўдзельнікі заняткаў рабілі сімвалы-пары, паколькі сям’я для іх была ўсвядомленай галоўнай каштоўнасцю, таму што ў адыходзячым годзе адчулі з боку сваіх блізкіх вялізнае каханне і падтрымку.
У псіхаанкалогіі ёсць такое паняцце новая нармальнасць. Яно ўведзена для таго, каб тыя анкапацыенты, якія падчас лячэння нешта страцілі і сталі адчуваць, што з імі нешта не так, успрынялі гэта як нармальнасць. Калі хворы чалавек разумее, што ўсё, што адбываецца з ім – гэта нармальна, што жыццё працягваецца, і ён ім кіруе, як і раней, хай і з улікам новых абставін. Гэта і ёсць новая нармальнасць. Мы на занятках шмат аб гэтым разважалі. І гэта дапамагала выбудоўваць далягляд на новы год, усё роўна, каляндарны ці твой асабісты, які пачынаецца з твайго дня нараджэння ці даты захворвання.
Галоўнае – мы планавалі жыццё. З натхненнем і любоўю!
Ваша анкапсіхолаг Іна Малаш.
Ці выкарыстоўвалі вы глінатэрапію і тэстапластыку ў сваім жыцці пасля анкадыягназу? Падзяліцеся!
Тэлефануйце, пішыце на пошту oncopatient.by@gmail.com ці ў сацсеткі.
