Лазанкі з сырам

у адаптацыі шэф-кухара Алены Мікульчык.
Рэцэпт нацыянальнай кухні.

Інгрэдыенты: — 400 г пшанічнай мукі — 6 яек — 100 г смятаны — 150 г цвёрдага сыру — 50 мл алею — 20 г сметанковага масла — соль — на смак

Чытаць/Скачаць на беларускай і рускай мовах можна ТУТ.

Спосаб прыгатавання:

Рыхтуем цеста

• У ёмістасць высыпаем горкай муку, дадаём соль, 2 яйкі, алей і трохі вады.
• Замешваем крутое цеста, накрываем яго харчовай плёнкай і пакідаем на 10 хвілін.
• Затым тонка раскочваем цеста на падсыпаным мукой стале і разразаем на невялікія ромбікі або квадрацікі. Гэта і ёсць лазанкі.
• Апускаем лазанкі ў падсолены кіпень на 2-3 хвіліны і пасля дастаём.

Рыхтуем начынку

Узбіваем астатнія яйкі, дадаём смятану і сыр. Перчым і солім.

Рыхтуем страву

• 1/3 частку атрыманай масы начынкі адкладаем убок, астатняе змешваем з адваранымі лазанкамі.
• Форму для запякання змазваем сметанковым маслам, выкладваем змешаныя лазанкі і паліваем зверху астатняй начынкай.
• Ставім у разагрэтую да 180⁰ С духоўку на 15-20 хвілін. Запякаем да прыгожай залацістай скарынкі.

! Таксама вы можаце прыгатаваць цеста на лазанкі па старадаўняй тэхналогіі з мукі цвёрдыў сартоў пшаніцы (семула) і яек, без вады.

• На адну порцыю вазьміце 100 г мукі (семула – 70%, пшанічная – 30%), 2 жаўткі (можна адно яйка і адзін жаўток), 1 ч.л. аліўкавага алею, соль.
• У муку дадайце соль, жаўткі, алей. Замясіце крутое цеста. Накрыйце яго харчовай плёнкай і пакіньце на 30 хвілін.
• Важна: муку дадаяце паступова!

Гістарычная даведка:

Лазанкі

Лазанкі – гэта запазычаная з італьянскай кухні лазання (lasagne) і адаптаваная з улікам мясцовых традыцый Вялікага Княства Літоўскага ў XVI ст. Лічыцца, што гэтай кулінарнай інавацыі мы абавязаны каралеве польскай і вялікай княгіні літоўскай Боне Сфорца, жонцы караля Жыгімонта Старога і маці Жыгімонта Аўгуста. Бона належала да заможнага роду міланскіх герцагаў Сфорцаў. Пасля шлюбу ў 1518 годзе яна прыехала да свайго мужа з Італіі і прывезла з сабой спецыялістаў розных прафесій, у тым ліку кухараў, якія вельмі моцна паўплывалі на тагачасны няхітры шляхецкі быт. Лазанкі – адзін з найбольш яскравых прыкладаў.

Страва лазання нарадзілася яшчэ ў Старажытнай Грэцыі. Там пад словам laganon называлі хлебны пляскач (сплюснутая хлебная аладка). Рымляне, якія перанялі ад грэкаў гэтую хлебную аладку, пачалі яе наразаць на маленькія лустачкі. Такім чынам, яна трансфармавалася ў разнавіднасць мучных галушак, якія дадаваліся ў гаршчок з тушаным мясам ці садавіной. З часоў Марка Пола (XIII ст.) лазання становіцца больш падобнай да сучаснай пасты.

Першыя звесткі пра ўжыванне лазанак у Рэчы Паспалітай па-за межамі каралеўскага двара з’яўляюцца ў 1632 годзе. Пра гэта пакінуў сведчанне французскі інжынер-фартыфікатар Гіём Баплан, якому давялося паспытаць лазанкі з грэцкай мукі і макавым малаком на Раство Хрыстова. Менавіта на гэтае свята больш часта гатавалі гэтую мучную страву.

Шырокі распаўсюд і масавае ўжыванне лазанак сярод жыхароў тагачаснай Беларусі пачынаецца ў XIX ст.

Гістарычная даведка падрыхтавана па матэрыялах знаўцаў беларускай кухні Алены Мікульчык і Алеся Белага.