Текст на русском языке ЗДЕСЬ.
Вы калі-небудзь змешвалі аўсяны кісель, кефір, куркуму і чорны молаты перац? Упэўненыя, што не. А патрэбна?
Навука ХХІ стагоддзя дае няхай не да канца пераканаўчы, але станоўчы адказ на гэтае пытанне. Не цалкам пераканаўчы таму, што лабараторныя даследаванні праводзіліся пакуль толькі з удзелам жывёл і ў прабірках з лабараторнымі культурамі ракавых клетак, выдзеленых з пухлін чалавека. Старт гэтым даследаванням быў дадзены пасля параўнальнага аналізу частаты захворванняў на рак і смяротнасці ад яго ў Індыі і ЗША. У навукоўцаў узнікла слушнае пытанне, чаму індусы радзей захворваюць многімі відамі раку ў адрозненне ад амерыканцаў. Адказ яны шукалі і працягваюць шукаць у ладзе жыцця гэтых людзей. Падрабязна пра гэта можна прачытаць у кнізе «Прадукты супраць раку», напісанай даследчыкамі Лабараторыі малекулярнай медыцыны ў аддзяленні гематаанкалогіі бальніцы Святой Жусціны (Канада) Рышарам Беліва і Дэні Жэнгра, а мы толькі пакажам высновы, да якіх прыйшлі даследчыкі, якія вывучаюць адзін з трох штодзённых кампанентаў рацыёну індусаў, — куркуму.
Супрацьракавае ўздзеянне куркумы абумоўлена асноўным яе складнікам — куркумінам. Ён мае розныя фармакалагічныя ўласцівасці, у тым ліку супрацьтрамбозныя, гіпахалестэрынемічныя і супрацьакісляльныя (у некалькі разоў вышэй, чым у вітаміне Е), а таксама вельмі моцны супрацьракавы патэнцыял.
Навукоўцы выявілі, што сам па сабе куркумін слаба засвойваецца арганізмам, але ў прысутнасці малекул перцу (у прыватнасці, піперыну) інтэнсіўнасць паглынання куркуміна павялічваецца больш чым у 1000 разоў. Няцяжка зрабіць выснову, што ўжываючы ў ежу куркуму, для максімальнай карысці свайму здароўю мае сэнс дадаваць да яе, регулючы на смак, молаты перац, аддаючы перавагу чорнаму як багацейшаму за іншыя на піперын, або выкарыстоўваць кары.
Карысць кефіру абумоўлена перш за ўсё тым, што ён з’яўляецца ферментаваным прадуктам. Група такіх прадуктаў сёння прызнана ідэальнай ежай для мікраарганізмаў кішачніка, які ў сваю чаргу з’яўляецца асновай нашага імунітэту.
Класічны аўсяны кісель многімі забыты, хаця нашы продкі ўжывалі гэтую страву стагоддзямі. Ён быў абавязковым у меню на ўсе рытуальныя дні і сямейныя святы, заўсёды падаваўся напрыканцы бяседы, як звычайны для нас сёння дэсерт. Для тых, хто пераядаў, ён быў асабліва пажаданым, паколькі выконваў функцыю натуральнага фестала. Шкада, што мы забыліся на гэтую ўнікальную здаровую старажытную смакату, якая дапамагала нашым вельмі далёкім продкам жыць-выжываць і працягваць род. Мы ж генетычна да яго прыстасаваны! Можа, за тым мы шмат хварэем, што не шануем спадчыну? Калі ёсць патрэба наладзіць добрае страваванне і тым самым аздаравіць імунную сістэму, то прапануем вярнуцца да правераных вытокаў. Хаця б пару дзесяткаў разоў паспрабаваць прыгатаваць. Звычайна ўсё, што незнаёма, не мае адразу вялікага поспеху. Але калі правільна ацаніць карысць ад стравы, то любоў да густога цягучага напою можа здарыцца значна хутчэй.
Рэцэпт танны і просты.
Дзякуй Алене Мікульчык, таленавітаму шэф-кухару і захопленаму гісторыку кулінарыі, за адноўлены і адаптаваны для сучаснікаў рэцэпт рыхтавання самога кіселя, а Ірыне Жыхар, анкапацыенцы са стажам, за прапанову рэцэпту. Спадзяемся, і такім чынам наша гістарычная кулінарная спадчына дапаможа ў прафілактыцы раку і рэцыдываў.
Чытаць/Скачаць рэцэпт на беларускай і рускай мовах можна ТУТ.
Інгрэдыенты:
- 500 г аўсянай крупы
- 2,8 л гатаванай вады
- 100-120 мл тлустага кефіру для закваскі
- 100-150 мл кефіру для кактэйля
- 1 ч. л куркумы на стакан кактэйлю
- чорны молаты перац – на смак
Спосаб прыгатавання:
— Аўсяную крупу змелем у кавамолцы ў муку грубага памолу, перасыпем у 3-хлітровую банку, дададзім кефір.
— Закіпяцім і астудзім ваду да 40-60 градусаў, увальём у слоік да верху, абавязкова перамяшаем і пакінем ферментавацца пры пакаёвай тэмпературы на 36-48 гадзін. Два разы на дзень пажадана збоўтваць.
— Затым працэдзім сумесь праз дробнае сіта. Атрыманая завісь і ёсць закваска. Адразу разальём яе у парцыённы посуд.
— Возьмем адну порцыю закваскі, добра ўзбоўтаем і ўвальём у рондаль з тоўстым дном.
— Пастаянна памешваючы, зварым на малым агні да загусцення, да закіпання. Кісель гатовы.
— Наліваем яго ў шклянку каля паловы, дадаём кефір, куркуму, чорны молаты перац, размешваем. Калі звараны кісель узяты з халадзільніка, то лепш размешваць венчыкам.
— Падаем кактэйль ахалоджаным.
— Астатнія порцыі закваскі будзем захоўваць у закрытай ёмістасці ў халадзільніку мінімум 3-5 дзён.
Смачна есці!
