у адаптацыі шэф-кухара Алены Мікульчык
Рэцэпт нацыянальнай кухні
Текст на русском языке ЗДЕСЬ.
Адной з самых старажытных і самых каштоўных страў славянскай кухні гісторыкі называюць аўсяны кісель, якому амаль ужо тысячу гадоў. Сама назва «кісель» кажа аб тым, што быў ён кіслым, а дакладней, сквашаным адварам са збожжавых зерняў. І толькі потым да яго сталі дадаваць мёд, вяршкі, садавіну.
Аўсяны кісель здаўна лічыцца эліксірам здароўя, даўгалецця і прыгажосці. Яшчэ нашы продкі заўважылі, што ён аказвае жыватворны ўплыў на ўвесь арганізм. Кажучы сучаснай мовай, жыватворны ўплыў кісяля адчуваюць органы, якія датыкаюцца з ім непасрэдна — гэта стрававод, страўнік, кішачнік. Кісель як бы ахінае сваім клопатам гэтыя органы знутры і здымае болевыя адчуванні пры запаленчых працэсах (гастрыт, гастрадуадэніт, язва і інш.). У кішачніку кісель аднаўляе карысную мікрафлору, ліквідуе дысбактэрыёз. Аўсяны кісель проста неабходны пасля ўжывання антыбіётыкаў. Кішачніку лягчэй пазбавіцца ад шлакаў, таксінаў, пакладаў калавых камянёў. Аўсяны кісель можа быць карысны пры захворваннях падстраўнікавай залозы, печані, жоўцевага пузыру, нырак.
Кісель — гэта першая ежа пасля цяжкага захворвання і аперацый. Ён дабратворна ўплывае на склад крыві і ўмацоўвае імунітэт.
Працэс падрыхтоўкі кісяля можна прасачыць ад «Аповесці мінулых гадоў», напісанай, як сцвярджаюць гісторыкі, яшчэ ў 1110-1118 гады н.э. Рабілі яго са злакаў або вотруб’я, спачатку з іх падрыхтоўвалі закваску — «цэжу». Гэту «цэжу» сквашвалі, налівалі ў чыгунки, варылі, гатовы кісель накладвалі ў міску і елі гарачым.
Традыцыйны кісель, выраблены па-даўнейшаму, адрозніваецца ад усіх астатніх кісялёў, якія мы гатуем. Ён не вадкі. Яго не п’юць, а рэжуць нажом ці ядуць лыжкамі. Запраўлялі кісялі мёдам, ягадамі, малаком, маслам, мядовай сытай (мёд, разведзены ў вадзе). Удаўні гандаль кісялём было прыбытковай справай. Варылі яго вялікімі аб’ёмамі, рэзалі на кавалкі і прадавалі на кірмашах.
Калі вы ўведзяце аўсяны кісель у свой рацыён на пастаяннай аснове, то ўбачыце праз пэўны час, што гэты прыродны стымулятар падвышае вашу працаздольнасць, напаўняе цела сілай і энергіяй.
Рэцэпт аўсянага кісяля для нас аднавіла і адаптавала Алена Мікульчык, закаханы ў гісторыю нацыянальнай і славянскай кухні шэф-кухар. Ну а дадаць у гатовы кісель вы можаце, што палічыце патрэбным: мёд, малако ці вяршкі, фруктовае пюрэ, марожанае… Фантазія вам у дапамогу!
Магчыма, у сілу вашых індывідуальных асаблівасцяў вам не падыдзе гэтая страва. Але гэта можна праверыць толькі доследным шляхам. Жадаем на ім поспехаў!
Чытаць/Скачаць рэцэпт на беларускай і рускай мовах можна ТУТ.
Інгрэдыенты:
- 500 г аўсянай крупы
- 2,8 л гатаванай вады
- 100-120 мл тлустага кефіру для закваскі
- кефір або вяршкі, малако – па жаданні
- мёд – па жаданні
Спосаб прыгатавання:
— Аўсяную крупу змелем у кавамолцы ў муку грубага памолу, перасыпем у 3-хлітровую банку, дададзім кефір.
— Закіпяцім і астудзім ваду да 40-60 градусаў, увальём да верху ў слоік, абавязкова перамяшаем і пакінем ферментавацца пры пакаёвай тэмпературы на 36-48 гадзін. — — Два разы на дзень пажадана збоўтваць. Затым працэдзім сумесь праз дробнае сіта. Атрыманая завісь і ёсць закваска.
— Падрыхтуем парцыённы посуд, перамяшаем завісь і адразу разальём у парцыённы посуд.
— Возьмем патрэбную порцыю закваскі, добра ўзбоўтаем і ўвальём у рондаль з тоўстым дном Пастаянна памешваючы, зварым на малым агні да загусцення, да закіпання. Кісель гатовы.
— Можна ўжываць у чыстым выглядзе або рабіць кактэйль з дабаўленнем вяршкоў.
— Па жаданні падсалоджваем мёдам.
— Падаем кактэйль ахалоджаным.
— Астатнія порцыі закваскі будзем захоўваць у закрытай ёмістасці ў халадзільніку 3-5 дзён.
Смачна есці!
